Rozdział 3.

Hermiona rozejrzała się po 'Dziurawym Kotle'.
  - Jak sądzisz, gdzie jest Harry? - spytała Rona.
  Chłopak wzruszył ramionami.
  - Może kupuje sobie podręczniki. Albo je lody. Ja bym tak chętnie zrobił - Hermiona uniosła brwi, a Ron dodał szybko. - To znaczy zjadł lody.
  Granger westchnęła z rezygnacją.
  - Jesteś beznadziejny - powiedziała.
  - Mówisz mi to już trzeci raz - zauważył Ron.
  Hermiona westchnęła ponownie.
  - Chodź  - powiedziała, wyciągając przyjaciela z pubu.
  Podeszli do muru prowadzącego na ulicę Pokątną. Granger wyciągnęła różdżkę i dotknęła nią odpowiedniej cegły. W ścianie pojawiła się szpara, która szybko urosła do wielkości bramy.
  - Ty pierwsza - powiedział Ron.
  Hermiona przeszła przez dziurę i rozejrzała się.
  - Chodźmy na lody - zaproponował Weasley. Widząc, że dziewczyna chce zaprotestować, dodał: - Proszę! Bardzo, bardzo, bardzo, bardzo proszę!
  Granger westchnęła.
  - No dobrze. Chodź.
  Ruszyli ulicą. Minęli kilka sklepów i zatrzymali się dopiero przy lodziarni.
  - Hej, Harry! - wykrzyknął Ron, gdy zobaczył przyjaciela.
  Przy stoliku na zewnątrz lodziarni siedział ich przyjaciel. Potter odwrócił się do nich. Obok niego siedziała jakaś uśmiechnięta brunetka.
  - Cześć! - przywitał się Harry.
  Ron i Hermiona podeszli bliżej.
  - Alys - przedstawiła się brunetka.
  - Um... - Weasley zawahał się. - Ron.
  - Hermiona - powiedziała Granger.
  - Yyy... Harry? - bardziej spytał niż stwierdził Potter.
  - Łapa - dodała Alys z uśmiechem.
  Ron wytrzeszczył na nią oczy.
  - Kto? - spytał.
  Spod stołu wyjrzał czarny pies.
  - A, on - zorientował się Weasley.
  - Pies Harry'ego - wyjaśniła dziewczyna. - Chociaż i tak więcej czasu spędza ze mną.
  - Aha - przytaknął Ron, po czym rozsiadł się na wolnym krześle i rozejrzał się wokoło. - Więc gdzie te lody? Tu są najlepsze, tylko 'Miodowe Królestwo' je pobija.
  Hermiona spojrzała na niego jakby właśnie spadł z nieba.
  - No co? - spytał, nie rozumiejąc o co jej chodzi.
  Alys dostała ataku kaszlu.
  Weasley patrzył się to na jedną, to na drugą dziewczynę.
  - Na zdrowie, Alys - powiedział w końcu.
  Dziewczyna zakasłała jeszcze bardziej. Po chwili dołączył do niej Harry. Nawet Hermiona się uśmiechnęła.
  Ron wyglądał, jakby nic nie rozumiał. Wzruszył ramionami i zawołał kelnera.
  - Co chcieliby państwo zamówić? - spytał kelner, patrząc na nich.
  - Poproszę największy deser lodowy, jaki tutaj macie - powiedział Ron z uśmiechem, ignorując przyjaciół.
  - Największy deser... - kelner zapisał coś w notatniku. - Dobrze. Coś jeszcze?
  - Ja poproszę koktajl z mango - poprosiła Hermiona.
  Kelner dopisał coś jeszcze.
  - To tyle? - spytał.
  - Tak - zgodził się Harry.
  Kelner odwrócił się i odszedł w stronę restauracji.
  Alys patrzyła za nim ze złośliwym błyskiem w oku.
  - Zaraz wrócę - poinformowała przyjaciół, po czym zniknęła we wnętrzu lodziarni.
  Hermiona patrzyła za nią z niepokojem.
  - Jak sądzicie, czego ona tam chce? - spytała.
  Ron wzruszył ramionami. Rozwalił się na krześle. Wyglądał, jakby za chwilę miał położyć nogi na stole i zasnąć.
  - Może chce skorzystać z toalety - zasugerował. - Może jej się po prostu kelner podoba. Kto ją tam wie?
  Alys wróciła po chwili, a na jej twarzy gościł szeroki uśmiech, który zdawał się niepokoić Hermionę.
  Kelner zjawił się niewiele po niej. Wręczył Granger koktajl, a następnie zawrócił i zniknął z powrotem w lodziarni.
  - A gdzie mój deser?! - oburzył się Ron.
  Nie musiał długo czekać. Kelner wrócił z kielichem za dużym nawet dla Hagrida, ogromnego gajowego Hogwartu. Naczynie było wypełnione lodami, bitą śmietaną, kawałkami waflów i innymi dodatkami. Wszystko polane zostało wielokolorową polewą.
  Ron oblizał się, po czym sięgnął po łyżkę.
  - Ostrzegam... - zaczął kelner, ale chłopak już wsadził sobie do ust pierwszą porcję.
  Weasley wytrzeszczył oczy, gdy poczuł smak lodów. Z trudem przełknął.
  - Co to w ogóle jest?! - wykrzyknął.
  Alys dostała kolejnego napadu kaszlu.
  Kelner uśmiechnął się.
  - Słyszałem od pańskiej koleżanki, że lubi pan słodycze z 'Miodowego Królestwa' w Hogsmeade, więc wybrałem panu takie smaki lodów. Ten,na który pan trafił nie jest specjalny - to tylko fasolki Botta. Zdaje się, że przez przypadek nałożyłem panu ten o smaku psiej kuwety.
  Kelner uśmiechnął się i ze spokojem wrócił do lokalu.
  Wszyscy wokoło zdawali się nagle złapać przeziębienie, którego głównym objawem był nieprzerwany kaszel.
  Ron pobiegł do łazienki.
  Wszyscy wybuchnęli śmiechem.

• ★ • ★ • ★ •

Całą drogę z powrotem do 'Dziurawego Kotła', Ron nie odzywał się do Alys.
  - Harry, powiedz Alys, że jest głupia - burknął naburmuszony Weasley, gdy przechodzili obok Gringotta.
  - Harry, powiedz Ronowi, że gdybym rzeczywiście była głupia, tak jak on utrzymuje, raczej bym na taki pomysł nie wpadła - odparła spokojnie dziewczyna, prostym zaklęciem unosząc pudełko żabiego skrzeku niesienie przez starszą czarownicę, po czym wyrzuciła jego zawartość na głowę kobiety obok.
  Ron rzucił jej wściekłe spojrzenie.
  - Harry, powiedz Alys, że i tak jest okropną idiotką - warknął.
  Brunetka uśmiechnęła się wesoło, jednym machnięciem różdżki rozrywając komuś torbę, z której wysypała się przenośna biblioteka.
  - Harry, powiedz Ronowi, że planuję jednak trafić do Gryffindoru, jak moi rodzice, a nie do Slytherinu, więc 'okropną idiotką' jak Ślizgoni nie jestem.
  - Harry, powiedz Alys, że samo to, że chce się trafić do jakiegoś domu jeszcze o niczym nie świadczy.
  - Harry, powiedz Ronowi, że sam Dumbledore powiedział, że 'to nasze wybory ukazują, kim naprawdę jesteśmy, o wiele bardziej niż nasze zdolności'.
  - Harry, powiedz Alys, żeby się zamknęła.
  - Harry, powiedz Ronowi, żeby jeszcze dodał, gdzie mam się zamknąć, bo nie mam ochoty kilkakrotnie zmieniać lokalu.
  Ron pufnął ze złością.
  - Harry, powiedz Alys, że wyzywam ją na pojedynek jak tylko dojdziemy do 'Dziurawego Kotła', w ogródku przy śmietniku.
  - Harry, powiedz Ronowi, że nie ma ze mną szans.
  Nagle rudzielec potknął się. Spojrzał na swoje buty.
  - Alys! - wrzasnął. - Natychmiast odwiąż te sznurówki!
  Dziewczyna wzruszyła z rozmawianiem ramionami.
  - Mówiłam, że nie masz ze mną szans?
  Harry i Hermiona nie wytrzymali. Wybuchnęli śmiechem.

• ★ • ★ • ★ •

Dumbledore chodził w tą i z powrotem po swoim gabinecie. Usłyszał pukanie do drzwi i natychmiast się zatrzymał.
  - Proszę - powiedział.
  Do pokoju weszła profesor McGonagall.
  - Oh, to ty, Minervo. Witaj - przywitał się dyrektor. - Cytrynowego dropsa?
  - Nie, dziękuję - odparła nauczycielka. - Czy to prawda, że w tej szkole... będzie... Ona?
  Dumbledore przytaknął w zamyśleniu.
  - Tak... - przyznał. - Alys Darkmoon. Chociaż nie jestem pewien, czy to dobry pomysł.
  McGonagall pokiwała głową.
  - Zgadzam się. Przecież to niebezpieczne!
  Dumbledore patrzył się z zamyśleniu przez okno.
  - Knot coś o tym wspomniał. Podobno ma jeszcze większy talent niż jej matka... Może być niebezpieczna.
  McGonagall wytrzeszczyła na niego oczy.
  - Ależ, Albusie... Przecież to tylko małe dziecko!
  Dyrektor spojrzał na nią z zaskoczeniem.
  - Przecież sama mówiłaś...
  - Miałam na myśli, że to jest niebezpieczne dla niej! - wykrzyknęła nauczycielka. - Przecież w ten sposób wszyscy będą widzieli, gdzie ona jest! A przecież Bellatrix Lestrange  chce ją zabić!
  Dumbledore przyglądał jej się uważnie.
  - A Black? - spytał.
  McGonagall pokręciła głową.
  - W to nie uwierzę.
  - Black zdradził Jamesa i Lily Potterów - przypomniał jej dyrektor.
  Nauczycielka spojrzała na niego.
  - W to jeszcze mogę uwierzyć - przyznała. - Ale w to, że Syriusz choćby pomyślał o zranieniu Raven... W to nie uwierzę. I tym bardziej nie uwierzę, że ją zabił. Ani że chce teraz zabić jej córkę.
  Dumbledore przyglądał jej się z uwagą.
  - Tak sądzisz?
  McGonagall przytaknęła.
  Dumbledore zamyślił się.
  - Założę się o pięć galeonów, że jednak mam rację.
  - Syriusz jej nie zabił - powtórzyła nauczycielka. - On ją kochał.

Cześć! Jak Wam się podoba rozdział? Według mnie jest taki sobie. Nic specjalnego się nie dzieje.
Zaczął się rok szkolny! A ja poszłam do pierwszej gimnazjum i nie chcę, żeby kiedykolwiek nadeszły wakacje... Tak, wiem, to dziwne.
CZYTASZ = KOMENTUJESZ